Старобългарски речник
рмнъ
рмнъ
-а
м
Римлянин, жител на Римската империя
ꙗкоже бо гда рѹмнъ сꙑ лѹтъ сꙙ сѫд. не послѹшатъ отъвѣштаваѭштаꙿго же не ѹмѣтъ тако бесѣдоват
С
382.19
нь нѣстъ намъ ѹбт. не пон҄еже сьвѣтоват. нъ пон҄еже не мошт. ѹже бо бѣахѫ такоѧ власт. рѹмꙑ отънꙙт
С
433.14
Изч
С
Гр
[ὁ] ῾Ρωμαῖος
Нвб
Вж. при
рмлꙗне