Старобългарски речник
ркат 
ркат -ркаѭ -ркаш несв Рева, рикам [за животно] скѹмені рікаѭще вьсхꙑтеіте. ї спросіте ѹ ба піщѫ себѣ СП 103.21 ѡтврѣсѩ на мѩ ѹста своѣ ѣко левъ въсхꙑштаѩ і рікаѩ СП 21.14  то мꙋ рекꙿшѹ отвръꙁошꙙ оградѫ ꙁвѣрнънѫѭ.  ꙁде ркаѧ левъ С 166.20 раꙁгꙿнѣвавъ сꙙ льствъ.  въжегъ сꙙ гнѣвомъ  акꙑ левъ ркаѧ на праведꙿнааго. меемъ повелѣ естьнѫѭ го главѫ отъсѣшт С 61.24—25 Прен.Рева, стена, плача силно, викам от скръб. оꙁълобленъ бꙑхъ і съмѣрхъ сѩ ꙁѣло. ркаахъ отовъꙁдꙑханѣ сца моего СП 37.9 Срв.СЕ 76а 20 Изч СП СЕ С Гр ὠρύομαι βρύχω рікат Нвб рикая остар ОА ВА рикам, рикна, риквам диал ОА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РРОДД ДА Срв Риков ФИ Рикалев ФИ Риковски ФИ СтИл,РЛФИ