Старобългарски речник
раскопат 
раскопат -раскопаѭ -раскопаш св 1. Разкопая, изкопая а премꙑ еднъ. шъдъ раскопа ꙁемл҄ѭ. ꙇ съкрꙑ съребро гна своего М Мт 25.18 З А СК 2. Подкопая, разруша, срина нꙑнꙗ вдш гда мѫтелꙗ съвꙙꙁа ... како же тьмнцꙙ го раскопа. како же съвꙙꙁьн҄ꙙ ꙁведе С 462.29 како повѣждъ м пасхѫ творш. ѡ ждовне. црькꙑ раскопана. трѣбшта раꙁметана. свꙙтаꙗ свꙙтꙑхъ ꙁапърана С 418.13 ї посѣті вінограда своего ... пожеженъ огнемъ ї раскопанъ СП 79.17 раскопат огн҄емь πυρὶ κατακαίω Разруша, унищожа, срина с огън вьꙁьрѣвъше на небо рѣшꙙ. раскопавꙑ огн҄емъ градъ содомескъ.  опѹствꙑ.  нꙑн҄ѣ посьл҄ помошть твоѭ.  раꙁор беꙁбожьно бѣсован С 180. 10 Изч М З А СК СП С Гр ὀρύσσω κατασκάπτω ἀνασκάπτω Нвб разкопая, разкопавам, разкопам диал ОА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА