Старобългарски речник
работьнъ 
работьнъ -ꙑ прил 1. Робски, който се отнася до робството да лма же ѹбо отъвръгосте сꙙ свого цѣсара. прѣбѫдѣте ѹбо нецѣсарѹм. работьнꙑ ꙗръмъ вѣьнꙑ влаꙙште С 435.26 не помꙙнѫ ... н роботьнꙑѧ страст. н племенънꙑѧ ꙁавст. н братолюбьствꙗ ненавстьнааго дꙑма С 367.18 2. Слугуващ, зависим, подчинен ѡсънова ꙁемлѭ і прѣбꙑваетъ. ѹненемь твоїмь прѣбꙑваетъ день. ѣко вьсѣ работьна тебѣ СП 118.91 ѣко веле страхъ гнь. ꙇ велѣ слава его. ꙇ вꙿсѣ работънаа томѹ самомѹ работаѭтъ. оцю  снѹ  стѹмѹ СЕ 55а 13 Изч СП СЕ С Гр [τῆς] δουλείας δοῦλος роботьнъ Нвб работен ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА