Старобългарски речник
пьшенца 
пьшенца -ѧ ж 1. Пшеница, вид растение, жито съпѧщемъ же лвкомъ. прде врагъ его.  вьсѣ плѣвелъ по срѣдѣ пшенцѧ  отде М Мт 13.25 З А У онъ же рее н. еда въстръгаѭще плѣвелъ. въстръгнете кѹпъно съ нмь  пшенцѫ М Мт 13.29 З А У Образно.  плѣвелъ нѫдте сѧ пшенца мьнмъ бꙑт. обраꙁъмь ѹбо къ пшенц ѹподобл҄ѣꙙ сꙙꙿ отъ въкѹшенꙗ же расмотрьлвъꙿм ꙁъоблаемъ Х IIАа 14, 17 2. събир Пшеничени зърна, жито съберѣте пръвѣе плѣвелъ. ꙇ съвѧжате  въ снопꙑ. ѣко съжешт ѩ. а пшенцѫ съберѣте вь жтьнцѫ моѭ М Мт 13.30 З А У емѹже лопата въ рѫкѹ его. ꙇ потрѣбтъ гѹмъно свое. ꙇ съберетъ пьшенцѫ. въ жтьнцѫ а плѣвꙑ съжежетъ огн҄емь негасмъꙇмь З Мт 3.12 Срв.Лк 3.17 М З А СК тꙑ же колцѣмь длъженъ ес. онъ же рее сътомь корецъ пьшенцѧ М Лк 16.7 З о себѣ бо ꙁемлѣ плодтъ сѧ. прѣжде трѣвѫ по томь же класъ. по томъ же  пьшенцѫ въ класѣ М Мк 4.28 З гда бо прдетъ дѣлател҄ь съ лопатоѭ потрѣбт тока. плѣвамъ льгъкамъ сѫштамъ. ѹдобь вѣтромъ отъносꙙтъ сꙙ. а пшенца тѹ остатъ С 127.27 аште л да небрѣжетъ пшенцꙙ лежат  въ жтьнц.  да не въсѣтъ отъ н҄еѧ. то оскѫдѣтъ пшенца С 266.9— 10, 11—12 М З А СК У СП СЕ С Х Гр σῖτος πλήρης σῖτος пъшенца пшенца Нвб пшеница ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Пшеничка МИ БМС Пшеничево МИ СНМБ