Старобългарски речник

прѣмѫдро

прѣмѫдро нареч Мъдро, премъдро, напълно разумно дръꙁнѹвъ вьнде къ платѹ. просꙙ тѣла їсѹсова.  въшъдъ прѣмѫдро отънѫдь наꙙтъ. да вьꙁлюбьнꙑѧ мꙑсл не погрѣштъ С 454.4 Изч С Гр πανσόφως Нвб премъдро ВА АР