Старобългарски речник
простꙑн҄ 
простꙑн҄ -ѩ ж Прошка, опрощение, милост въ бѣдахъ вьсѣхъ ꙁастѫпате. плѣньнкꙑ ꙁбавте  ꙁа недѫжьнꙑѧ молте.  съгрѣшьш гѹ просмъ простꙑн҄ѫ вам вьꙁꙙт. прохъ лѣтъ въ ѹстро.  въ говѣнї  въ страсѣ. ѹкрѣпл҄еномъ бꙑт С 67.26 благословьнъ грꙙдꙑ. мѫеню дръжавѫ сътрътъ. а простꙑн҄ѫ на сетъно пршъдъї пода С 342.2  свом грѣхꙑ сам сꙙ ѹвѣштаваѭтъ.  съгрѣшенмъ простꙑн҄ꙙ просꙙтъ. отъ ловѣколюбьца сѫдѧ С 390.12—13 бес простꙑн҄ѧ ἀσύγγνωστος Без прошка лма же ѹбо немоштьнѣ сѫпротвьнкъ. толма же  бес простꙑн҄ꙙ побѣжденꙑѧ. того рад бо  ѫродвꙑ ѧ наретъ С 371.30 Изч С Гр συγγνώμη ἐλευϑερία Срв прощение ср остар АК прошка ж ЕтМл БТР АР