Старобългарски речник
прострѣт сѧ 
прострѣт сѧ -простьрѫ сѧ -простьреш сѧ св 1. Простра се, легна изпънат вьꙁьрѣвъ же на небо  хвалѫ въꙁдавъ богѹ. же тако го съблюдъша. прострѣ сꙙ самъ на дрѣво.  прѣда сꙙ вонѹ пргвоꙁдт сꙙ С 141.1 2. Протегна се, насоча се л ꙗко лѣпо сть дꙗволомъ  беꙁбожьнꙑхъ капштъ. крьв пролꙗн  оскврьнавьна. свѣтла на небо прострѣт сꙙ. нъ пеально мъ стъ. ꙗко на благодѣан ловѣкомꙿ.  на съпасен дѹшамъ прде С 396.24 Прен.Насоча вниманието си, насоча се към нещо. на мѫеньскꙑѧ страст рее. любꙙштмъ мѫенкꙑ да простьремъ сꙙ. благодѣт вьꙁемьѭште отъ н҄іхъ. новоꙗвьшемъ сꙙ намъ мѫенкомъ С 54.9—10 3. Разпространя се, стигна до някого, нещо вьсь родъ того гласа рад. ѹтврьждаетꙿ сꙙ. до агг҄елъ простьрѣ сꙙ рѣь. арханг҄ел то сповѣдань ꙗко  ꙗнкурѫ дръжꙙтъ С 509.16 4. Прен. Изправя се, вдигна се, излекувам се ꙇ се жена ... ѕ҃҃ꙇ. на десѧте лѣтъ.  бѣ слѫка. ꙇ не могѫшт сѧ въсклонт отънѫдь ...  въꙁлож на нѭ рѫцѣ.  абе простьрѣ сѧ.  славлѣаше ба М Лк 13.13 Изч М З А СК С Гр ἐκτείνομαι τὸ οὖς ἐπιτείνω ἁπλόω ἀνορϑόομαι Нвб простра се АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР