Старобългарски речник
пркрꙑт 
пркрꙑт -пркрꙑѭ -пркрꙑш св 1. Закрия, покрия, забуля пркрꙑвъ о его. по срѣдѣ братрѩ его СЕ 34а 16 отъкрꙑ пркръвенѣ о его СЕ 34b 15 ра нꙑнѣ прꙁьрѣт ... на раба твоего ... сѫщааго отъѩтомь ꙁракомь. пркръвенама ома СЕ 34b 12 Образно. ꙇ прікрꙑ нꙑ сѣнъ съмрътьнаа СП 43.20 2. Прен. Скрия, прикрия смисъла на нещо он же не раꙁѹмѣшѧ гла сего. бѣ бо пркръвънь отъ нхъ да не оштютѧтъ его М Лк 9.45 З 3. Залича, простя [грях] блажені ... імъже прікрꙑшѩ сѩ грѣсі СП 31.1 пркрꙑлъ ес вꙿсѧ грѣхꙑ рабъ твохъ СЕ 39а 1 ра нꙑнѣ пркрꙑт грѣхꙑ моѩ СЕ 39а 4 4. Измъча, изтощя, изнуря ї прікрꙑхъ постомь дшѫ моѭ. ї бꙑстъ въ поношеніе мьнѣ СП 68.11 пркрꙑт сѧ Изч М З СП СЕ Гр παρακαλύπτω ἐπικαλύπτω συγκάμπτω прікрꙑт Вж. при пркрꙑват Нвб