Старобългарски речник
пометат
пометат
-пометаѭ
-пометаш
несв
св
помещѫ
-помещеш
1. Хвърлям, подхвърлям, хвърлям нещо пред някого
н пометате бсерь вашхъ прѣдъ свнѣмі
А
Мт 7.6
Срв.
С24.15
повелѣшꙙ вльсв пръстꙑ мѹ отъсѣкат. рѫьнꙑѧ ножънꙑѧ. помꙙташꙙ (погр. вм. пометашꙙ, Север., с. 268, бел. под линия) ѧ прѣдъ стꙑмъ ѡнѫ
С
268.5
2. Хвърлям нещо със сила, тръшвам
їсполѹ ѹмрьтвівъше пометаахѫ на ꙁем
С
39.8
крꙙштема ма ... кръстꙗна свѣ. на ꙁемл҄ѫ помештѫште себе
С
137.15
прѣбꙑ же бѣсъ нмꙿже хѹжде съкрѹшаѧ старьца. ꙙсто на ꙁемьѭ помештꙙ
С
553.4
Изч
А
С
Гр
βάλλω
ῥίπτω
Нвб
Срв
помятам, пометна
’хвърля, махна, премахна’
ЕтМл
БТР
АР
ДА