Старобългарски речник
плодъ 
плодъ -а м 1. Плод, рожба на растение смоковьнцѫ мѣаше еднъ въ вноградѣ своемь въсажденѫ. ꙇ прде штѧ плода на не  не обрѣте М Лк 13.6 З егда же соꙁърѣатъ плодъ. абе посълетъ сръпъ. ѣко настотъ жѧтва М Мк 4.29 З даль есі веселъе вь срдці моемъ. ѡтъ плода пьшеніцѩ  вна  олѣа своего ѹмножішѩ сѩ СП 4.8 Срв. СЕ73а 21 прѣвьꙁнетъ (!) сѩ пае лвана плодъ его СП 71.16 гі ꙇсхе бже ... ꙁапрѣще смоков. неплодовтѣ. не давъш плода ... ꙇ словомь твомь сѹш ѭ. тѧ молмъ гі СЕ 35а 4 бже ... тꙑ плодось внънꙑ блгв. мⷧотвам стꙑѩ брцѧ СЕ 14а 16—17 сладъкъ стъ плодъ смокве  сльꙁъкъ С 350.25 2. Плод, още неродена рожба на човек блгсна тꙑ въ женахъ. ꙇ блгслвнъ плодъ ѫтробꙑ твоеѩ М Лк 1.42 З А СК 3. Прен. Резултат, постижение, последица от някаква дейност вънемлѣте отъ лъжхъ пророкъ. ꙇже прходѧтъ къ вамъ. въ одеждахъ овьахъ ... отъ плодъ хъ поꙁнате ѩ М Мт 7.16 З А тѣмже ѹбо въꙁносмъ жрътвѫ хвалѣ внѫ бв сїрѣъ плодъ ѹстнамъ Е 34а 16 покаанънꙑ постъ. въ малѣ авлѣетъ сѧ прскръбенъ. нъ вь вѣкꙑ радостьнꙑѩ плодꙑ подаетъ СЕ 69b 10 беꙁ плода ἄκαρπος Безплоден подавлѣѭтъ слово. ꙇ бес плода бꙑваатъ М Мк 4.19 З власт плодꙑ καρπόομαι Ползвам плодовете на труда си гі ... плодꙑ ѩже ес далъ намъ. ꙇхъже съндошѧ сѧ раб тво жѧтъ. въꙁлож на нѧ блгвене твое. ꙇ владѫщмъ м. подажд спне твое СЕ 12b 23—13а 2 до врьха [до коньца] плодъ творт τελεσφορέω Давам плод, узрявам падъше въ трън ... не до връха плода творѧтъ М Лк 8.14 З А слꙑше отъ пеал богатьствомъ  сластьм жтїскꙑм потаплѣѭтъ с. а не до коньа плода твортъ СК Лк 8.14 плодъ прнест καρπὸν φέρω Дам, родя плод [образно] не вꙑ мене ꙁбърасте нъ аꙁъ ꙁбърахъ вꙑ  положхъ вꙑ. да вꙑ дете  плодъ прнесете М Йо 15.16 З А СК плодъ прност καρποφορέω Давам, раждам плод [образно] ѡ ждове овьцꙙ не стрꙁѣте. аште л стржете. поштꙙдте овьцꙙ. благъ плодъ прносꙙштѹ С 437.6 плодъ сътворт καρπὸν ποιέω, καρπὸν φέρω, καρπογονέω, καρποφορέω, καρπόομαι Дам плод егда же проꙁѧбе трѣва  плодъ сътвор. тъгда ав сѧ  плѣвелъ М Мт 13.26 З А У аште бож ловѣколюб дастъ сѣмен семѹ.  камен семѹ слѫ ꙗкоже плодъ сътворт. то вѣдта ꙗкоже тѹн҄е цѣсарьство небесьско датъ м богъ С 300.11—12 смокꙑ плода не сътвор С 350.12 Образно. сътворте ѹбо плодꙑ достонꙑ покааню М Лк 3.8 З А СК о семь прослав сѧ отⷰ҇ъ мо. да плодъ мъногъ сътворте. ꙇ бѫдете мо ѹенц М Йо 15.8 З А СК не бо мѣ рее плода. не бѣ бо врѣмꙙ. како бо. можааше ште съмрьтьнъ плодъ сътворт С 351.22 плодъ [плодꙑ] творт καρπὸν [καρποὺς] ποιέω, καρποφορέω, καρπὸν φέρω, καρποὺς ἐκφύω, πρὸς παιδοποιΐαν Давам плод вьсѣко дрѣво добро. плодꙑ добрꙑ твортъ. а ꙁъло дрѣво плодꙑ ꙁълꙑ твортъ М Мт 7.17 З А вьсѣкѫ раꙁгѫ не творѧштѫѭ плода. ꙇꙁъметъ ѭ М Йо 15.2 З А СК М З А СК Б ЗП У Е СП СЕ К С Р МЛ Гр καρπός γένημα σπέρμα γεώργιον Нвб плод ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА