Старобългарски речник
отънѫдьнъ
отънѫдьнъ
-ꙑ
прил
Тамошен; който е свързан с място, за което се говори
бже оць нашхъ. гь млост. родѹ вꙿсѣкомѹ. съмрътънѹ. несъмрътънѹ. ꙇ вꙿсѣкомѹ сѫщьствѹ. съдѣтель. съставлѣемѹ. ꙇ пакꙑ раꙁдрѹшаемѹ. жвотѹ семѹ. жтью отънѫдьнѹму. ꙇ прставленью лѣтѹ слънѹмѹ жвꙑмъ
СЕ
64а 14—15
Изч
СЕ
Гр
ὁ ἐκεῖϑεν
Нвб
Ø