Старобългарски речник
онѣмлꙗт
онѣмлꙗт
-онѣмлꙗѭ
-онѣмлꙗш
несв
Заставям, принуждавам някого да замълчи, да онемее
сльнъ словомъ дѣломъ. прхождаахѫ архере скѹшаѭште го. днѣмъ словомь онѣмьꙗше ѧ
С
476.30
глагола ма їс ... не тако л подобааше пострадат хоу. добрѣ наремъ странꙿнкъ. ѹꙙштїхъ ѹтъ. добрѣ хотꙙ ѹвѣдѣт. ѹꙙштхъ онѣмьꙗтъ
С
477.29
Изч
С
онѣмьꙗт
Нвб
Срв
онемявам
’ставам ням, занемявам’
ОА
ВА
НТ