Старобългарски речник
огласт 
огласт -оглашѫ -огласш св Поуча, наставя в правата вяра, причисля към оглашените  аб велм въꙁдъхнѫвъ рабъ бож.  много съ славословмъ  съ слъꙁам. благодарвъ ба оглас ѭ. давъ же  просворꙑ С 517.19 потомꙿже  прѣподобнѹѹмѹ мѫжѹ сповѣда ꙗкоже  тъ много огласвъ ѭ.  обрѣтъ ѭ прлежьно.  ꙁълꙑхъ ꙗже сътвор каѭштѫ сꙙ дастъ  бесъмрьтьꙗ бан҄ѫ С 517.23 онъ же прмъ го оглас го словесꙑ дховънꙑм.  бѣаста оба на многа лѣта тъно въꙁдръжан дръжꙙшта С 547.21 Прич. мин. страд. като прил. оглашенꙑ Оглашен нъ пон҄еже скѫдо бѣаше водꙑ деже жвѣаше ... сътвор панцѫ ꙁѣло малѫ. на прман дъждьнꙑхъ водъ. себе радꙿма  нштхъ. л  братьѧ оглашенꙑхъ въ томъ жде манастꙑр. подобонравьнꙑмъ жтмъ жвѫштхъ С 549.15 Изч С Гр κατηχέω Нвб оглася ОА ВА НТ ЕтМл БТР АР ДА