Старобългарски речник
овьѧ 
овьѧ -овьѧте ср Овчица, овца кольм ѹбо лѹе естъ лвкъ овьѧте. тѣмь же достотъ въ соботѫ добро творт М Мт 12.12 З ꙁаблѫдхъ ѣко овьѧ погꙑбъшее СП 118.176 ѡвьѧ аꙁъ есмъ. съмꙑслънааго твоего стада. ꙇ къ тебѣ прбѣгъ пастꙑрю добрѹмѹ СЕ 85а 4 да егда въпросітъ тѧ снъ твоі. ъто се еⷷстъ рееші емѹ. ѣко кровьѭ сего овь(.)те. помаꙁахъ прагꙑ двьрі К 6b 33—34 акꙑ овьꙙ. на ꙁаколен веденъ бꙑстъ.  акꙑ агньць бе ꙁълоб. прѣдъ стргѫштмъ го беꙁ гласа С 434.24—25 Срв.С 437.1 С481.6 М З СП СЕ К С Гр πρόβατον Нвб овчица, овчинка, овчичка ОА ВА НТ Бот Дюв НГер ДА