Старобългарски речник
обѣдоват 
обѣдоват -обѣдѹѭ -обѣдѹш несв св Храня се, ям за о̀бед, обядвам егда же глааше молѣаше  фарсѣ еднъ да обѣдѹѹтъ ѹ него. въшедъ же въꙁлеже М Лк 11.37 З гла мъ с. прдѣте обѣдѹте. ꙇ нктоже не съмѣаше отъ ѹенкъ стѧѕат его тꙑ кто ес М Йо 21.12 З А СК егда же обѣдовашѧ. гла смонов петрѹ с. смоне оннъ любш л мѧ пае (схъ) М Йо 21.15 З блаженꙑ гргор. поставьнъ бꙑстъ патрархъ ... по обꙑаю патраршъскѹ. повелѣ сакеларѹ свомѹ ... првест вї маломошт. на трепеꙁѫ своѭ да обѣдѹѭтъ сь нмъ С 121.10 третꙗго на десꙙте не ведѣаше нкꙿтоже. раꙁвѣ патрархъ днъ. обѣдѹѭштемъ же мъ С 121.22—23 Изч М З А СК С Гр ἀριστάω Нвб обядвам ОА ВА НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА