Старобългарски речник
облакъ 
облакъ -а м Облак ꙇ тъгда автъ сѧ ꙁнамене сна лвъскааго на нбсе ... ꙇ ѹꙁьрѧтъ сна лвскааго. грѧдѫ(дѫ)шта на облацѣхъ небесъскꙑхъ. съ слоѭ  славоѭ велеѭ М Мт 24.30 З,А, СК, Н. Срв. Мк 13.26 М,З;Лк 21.27 М З А СК глааше же  народомь. егда ѹꙁьрте облакъ въсходѧщь отъ ꙁападъ. абе глете ѣ(к)ко тѫа грѧдетъ.  бꙑваатъ тако М Лк 12.54 З гъ въцѣсарі сѩ да радѹетъ сѩ ꙁемлѣ ... ѡблакъ і мракъ окръстъ его. правъда ї сѫдъ справленіе прѣстола его СП 96.2 ісповѣмъ сѩ тебѣ въ людехъ гі ... ѣко вельѣ връхѹ нбсъ млость твоѣ. ї до облакъ рѣснота твоѣ СП 107.5  се напрасно шѹмъ  громъ сь небесе многамі мльнꙗм облац двжꙙште сꙙ пльн огнѣ.  прдошꙙ облац дож ї до аурлꙗна  сташꙙ  їꙁлꙗшꙙ огнь на ꙁемьѭ С 6.16, 17 раꙁдра сꙙ огньнꙑ облакъ  ста.  гласъ ꙁ него бꙑстъ ...  вдѣста нѣкого въ бѣлахъ рꙁахъ посрѣдѣ облака сѣдꙙшта С 211.10, 15 Образно. облакъ поганскъ раꙁорт. просѧ намъ мра  велѧ млст Е 36б 11 таже гда ꙁабꙑтꙗ облакъ. пршъдъ на ѹмъ слово став С 312.15 М З А СК Н Е СП СЕ К С Гр νεφέλη νέφος ѡблакъ Нвб облак ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Облаков ФИ СтИл,РЛФИ