Старобългарски речник

обавьнкъ

обавьнкъ -а м Заклинател ѹтѹждені бꙑшѩ грѣшьн отъ ложеснъ ... ѣко аспдꙑ глѹхꙑ ꙁатꙑкаѭщѩ ѹші своі. ѣже не ѹслꙑшітъ гласа обаваѭщаго отъ прѣмѫдра обавьнка обаваема СП 57.6 Изч СП Гр φαρμακός Нвб Ø