Старобългарски речник
оба 
оба м обѣ ср ж числ местоим Двамата, двете останѣте хъ. вожд сѫтъ слѣп слѣпьцемъ. слѣпецъ же слѣпъца аште водтъ. оба вь ѣмѫ въпадете сѧ М Мт 15.14 З вь сею обою ꙁаповѣдю. весь ꙁаконъ  пророц всѧть М Мт 22.40 ЗI А СК  премъ пѧть хлѣбъ  дъвѣ рꙑбѣ ... ꙇ даѣше ѹенкомъ свомъ. да полагаѭтъ прѣдъ нм. ꙇ обѣ рꙑбѣ раꙁдѣл вьсѣмъ М Мк 6.41 З бѣ же аньдрѣа братръ смона петра. еднъ отъ обоѭ слꙑшавъшюю отъ оана М Йо 1.41 З А О ꙇсе сне двъ. помлѹ нꙑ. ꙇ по вѣрѣ ею отвръꙁе о обѣма СЕ 33b 16—17 вь немьже сътвор спсенье по срѣдѣ ꙁемлѧ. по срѣдѣ двѣма жвотома поꙁнанъ бꙑвъ. ꙇѵ снъ бж. по срѣдѣ оцю і дха. обѣма жвотома К 13b 28 Срв. С451.3  та жена прѣльст адама.  бѣаста оба въ прѣслѹшанї бж бꙑвъша С 9.17 оба на десѧте a) οἱ δώδεκα Дванадесетте ученика на Исус Христос тогда шедъ едінъ отъ обою на дедесѧте [!]. наріцаемꙑ іюда ꙇскаріотъ. къ архіерѣомъ рее К 4а 16 Срв. С407.25 С409.1—2 b) δώδεκα Дванадесет [за учениците на Исус Христос] ꙇ прꙁъва оба на десѧте ѹенка своѣ дастъ мъ власть М Мт 10.1 З, А, СК. Срв.Мк 6.7 М, З;Лк 9.1 М З А СК сѣде на веер съ обѣма на десѧте ѹенкома свома СЕ 46b 5 М З А СК О СЕ К С Гр οἱ δύο ἀμφότεροι ἑκάτερος Нвб оба остар диал ВА НТ НГер ЕтМл РРОДД ДА