Старобългарски речник
неьсть 
неьсть -ꙗ ср 1. Безчестие, позор нъ аште. (.)ъꙁненавдѣвь отъпѹстші. ꙇ покріетъ неъстье на тѧ К 2b 17 не прмл҄ѫ ьст матере неьстꙗ С 87.18 да нꙑ отъ вѣьнꙑѧ сьмьрта ꙁбавтъ ...  отъ неьстꙗ ꙁбавтъ С 480.12.13 2. Греховност, прегрешение, безбожие сѫд і да отъпадѫтъ отъ мꙑсле своіхъ. по мьножьствѹ неьстіхъ. вꙑріні ѩ ѣко прогнѣвашѩ тѩ гі СП 5.11 ѩꙁꙑкꙑ ноплеменьнкꙑ потрѣбьшемь. ꙁаконъ неестѣ. раꙁдрѹшъшꙇмь бранѭ СЕ 52b 17  вѣрѹѭштмъ кꙿ н҄емѹ. пае же же отъ неьстꙗ обратꙙтъ сꙙ къ н҄мѹ С 29.5—6 не сце бо брата ѹбівъ канъ оскврьн ꙁемьѭ ... н сце ѹтꙙжъла ѭ кръвъ ꙁахарна. лꙿма ждове неьст се велко сътворшꙙ С 485.14 радѹ сѧ крьⷮ҇те ст трѧстьн на немьже. еднь ѡⷣ (!) троѧⷰ пльтоносець. пргвоꙁⷣ сѧ. нась пргвожденнхь неестѫ вь гьлобнѣ. прѣвьꙁносѧще его во вьсѧ вѣк ТФ Б 6—7 нъ кротъкоѭ обложен кожеѭ.  обраꙁъмь беꙁълобвꙑꙙ прѣл҄ьщаѭще. тьл҄ѧштхъ неестьꙗ отъ ꙁѫбъ облваѭть Х II Аб 24 СП СЕ ТФ К С Х Гр ἀσέβεια ἀσέβημα ἀτιμία неесть неест неъсть неьст неъстье Нвб нечестие остар ОА ВА Дюв НГер ЕтМл Срв нечестност ж БТР АР