Старобългарски речник
неѹвѧждѧ 
неѹвѧждѧ прич прил Неувяхващ  вьсад крьстъ вѣроѭ цвѣтѫштъ ... мѹже лств бе старост.  цвѣтьць неѹвꙙждꙙ С 352.23 Изч С Гр ἀμάραντος неѹвꙙждꙙ Нвб Срв неуведаем остар ОА ЕтМл БТР