Старобългарски речник
неоцѣщенъ 
неоцѣщенъ прил Неочистен, неизгладен [от грапавини, бодли и под.] то слꙑшавъше же вльсв оть н҄ею. раꙁгнѣвавъше сꙙ велм. повелѣшꙙ прнест жьꙁл шпьано не оцѣштено. на мѫен стѹю їѡнꙑ  варасха С 258.16 Изч С Гр ἀκαϑάριστος Нвб Срв неочистен ОА ВА