Старобългарски речник
накаꙁатI 
накаꙁат -накажѫ -накажеш св Поуча, посъветвам, напътя блаженъ лвѣкъ егоже тꙑ накажеші гі. і отъ ꙁакона твоего наѹіші і СП 93.12 ѣко наде кротость на нꙑ  накажемъ сѩ. къто съвѣстъ дръжавѫ гнѣва твоего. ї отъ страха твоего ѣрость твоѭ штісті СП 89.10—11 похѹлвъ же крадꙑшааго о несꙑтост го.  накаꙁавъ го не нанат отъселі тацѣхъ татьбнъ. н прѣбꙑват о несꙑтост. отъпѹст ї С 42.12 ое накаж мѧ о хѣ сна свого.  ѹтврьд м срьдьце С 524.22 то хоштете м дат  аꙁъ вꙑ прѣдамъ го. ѡ томꙋ л тѧ накаꙁа. ѹтелъ повѣждъ м С 411.3 накаꙁат сѧ СП С Гр παιδεύω νουϑετέω παραινέω Нвб накажа ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР