Старобългарски речник
коснѫт сѧ
коснѫт сѧ
-коснѫ сѧ коснеш сѧ
св
Докосна се, допра се [до, в] нещо или някого
прстѫпьш съ слѣда коснѫ сѧ вьскрл рꙁꙑ его
М
Лк 8.44
З
А
СК
къто естъ коснѫвꙑ сѧ мьнѣ
М
Лк 8.45
З
хотѣвъ аꙁъ дат мѹ ѹкропъ. коснѫхъ сꙙ двьрехъ отвръꙁошꙙ сꙙ
С
297.18
прблжвъ сꙙ къ юньцѹ. коснѫвъ сꙙ его рѫкама
С
566.12
М
З
А
СК
С
Гр
ἅπτομαι
Вж. при
коснѫт
Нвб