Старобългарски речник
кон҄ь
кон҄ь
-н҄ꙗ
м
Кон
сі въ орѫжꙑхъ сі на коніхъ
СП
19.8
не бѫдѣте ѣко конъ мъскъ імъже нѣстъ раꙁѹма
СП
31.9
пакꙑ мъ ꙁа ѹꙁдѫ конꙗ цѣсара
С
194.6
повелѣ вономъ свомъ оседълат мѹ кон҄ь цѣсарьскъ
С
221.18
гоже коньꙗ люта сѫшта сверѣпа напраснва
С
565.5
Кола с коне, колесница.
вдѣвъ же мѣсто трѣвно красъно. сълѣꙁе отъ конꙗ поглѹмт сꙙ
С
146.12—13
СП
С
Гр
ἵππος
ὄχημα
конъ
Нвб
кон
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
МлБТР
БТР
АР
ДА
Срв
Коньовица
МИ
Коня
МИ
ЙЗ,МИПан
Коньовото
МИ
ГХ, МИМ
Конярник
МИ
Конявица
МИ
Коняво
МИ
Конявска могила
МИ
ЙЗах,Кюст
Конов връх
МИ
Конярското
МИ
ИД,МНЛом
Конев
ФИ
Коняров
ФИ
Конярски
ФИ
СтИл,РЛФИ