Старобългарски речник
камѣнъ
камѣнъ
-ꙑ
прил
Каменен, от камък
бѣ же тѹ водоносъ камѣнъ шесть лежѧштъ. по оштеню юдескѹ. въмѣстѧшть по дьвѣма л тремъ мѣрамъ
М
Йо 2.6
З
А
О
вашь же бъ камѣнъ сꙑ окамен ваша срьдьца
С
34.7—8
тъгда съ многомъ страхомъ камѣнꙑ бъ. рѫцѣ простеръ на небо. ловѣьскомъ гласомъ ꙁвѣшта глагол҄ꙙ. днъ стъ бъ
С
34.26
свѣштꙙ въжегъше сьндошꙙ въ камѣнѫѭ тѫ распалнѫѭ
С
36.7
да реетъ камѣнꙑ богъ вашъ. то хоштетъ да мѹ ꙁакол҄ѫтъ
С
116.11
обрѣтъ пештерѫ велкѫ вь брѣꙁѣ рѣьнѣѣмъ камѣнѫ .л҃. лѣтъ ж тѹ
С
519.2
Вид религиозен обред.
вꙿсѣмъ сповѣдане вълагаеш. положе ꙇсповѣдане камѣно. ꙇ млѹ съ дръꙁновенемь. ꙇмъже прѣгрѣшенѣ ꙇ ѫꙁꙑ съкрѹш
СЕ
80a 5
Изч
М
З
А
О
СЕ
С
Гр
λίϑινος
πετρώδες
τῶν πετρῶν. Срв. каменьнъ
Срв
каменьнъ
Нвб
камен
остар
Дюв
МлБТР
ДА
Срв
камнен
НТ
Камен дол
МИ
ЙЗ,МИПан