Старобългарски речник
сѣщ 
сѣщ -сѣкѫ -сѣеш св 1. Изсека, издялам, изработя чрез сечене полож е въ новѣмь своемь гробѣ. ꙇже сѣе въ камен М Мт 27.60 З А вълож въ гробъ. ꙇже бѣ сѣенъ отъ камене М Мк 15.46 З А полож е въ гробѣ сѣенѣ М Лк 23.53 З 2. Посека, съсека, убия врагꙑ моѩ тꙑ ... прведѣте сѣмо. і ісѣцѣте ѩ прѣдъ мъноѭ М Лк 19.27 З гда бѣаше вдѣт акꙑ класꙑ ꙁьрѣлꙑ младенштꙙ. днѣмъ желѣꙁомъ сѣенꙑ лежꙙштꙙ С 397.6 прведѣте м сѣмо мѫжꙙ жестокꙑ. отъ еѳіѡпьскꙑѧ странꙑ. съ ме да сѣкѫтꙿ  проꙙѧ С 62.10 по съконьан же хръстова мѫенка. тѹ аб по дꙿномѹ когождо хъ сѣкошꙙ С 64.29 сѣщ меемь ἀποκεφαλίζω Обезглавя кнꙙꙁъ ... повелѣ меемъ сѣшт свꙙтꙑѧ С 180.25—26 Изч М З А С Гр λατομέω κατασφάζω ἀποτέμνω ꙇсѣщ ісѣщ Нвб изсека ОА ВА НТ АК Бот НГер ЕтМл МлБТР БТР АР РБЕ ДА