Старобългарски речник
спѹщат 
спѹщат -спѹщаѭ -спѹщаш несв 1. Изпращам някого някъде, разпращам ꙗко да богомъ прѣдано крьстꙗньскꙑѧ непороьнꙑѧ вѣрꙑ рошрт слово. не прѣстаѭштѹ спѹштат еппꙑ вь вьсꙙ странꙑ еꙁꙑкъ С 535.5 2. Пускам на свобода, освобождавам дрѹꙁ вѣьнꙑѧ сьвꙙꙁьн҄ꙙ спѹштаахѫ С 467.23 3. Проливам, оставям да тече [сълзи, кръв и под.] въꙁдꙑханьꙗ несьтрьпмаа творꙗаше. беꙁ млост сꙙ бьѧ по прьсемь.  сльꙁъ стонкъ спѹштаѧ С 523.14—15 4. Изпускам, издавам [глас, звук]; изричам, произнасям [думи] огнь бо многъ съ велкомъ шѹмомъ. на въꙁдѹсѣ вѣнѫ гласъ спѹштааше С 210.25 въ пѹстꙑн҄ прогꙿналъ словомъ множьство бѣсъ. слово спѹштааше.  проганꙗше недѫгꙑ С 473.12 Изч С Гр ἀφίημι ἀπολύω спѹштат Нвб Срв изпущам ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер ЕтМл МлБТР БТР АР РБЕ ДА