Старобългарски речник
ꙁастѫпьнкъ 
ꙁастѫпьнкъ -а м Застъпник, помощник, защитник, ходатай помоштьнкъ ї ꙁастѫпьнкъ мої ес тꙑ. на словеса твоѣ ѹпъвахъ СП 118.114 ѣко бꙑстъ ꙁастѫпьнкъ моі. ї прібѣжіще мое вь денъ пеалі моеѩ СП 58.17 не бѫді емѹ ꙁастѫпьніка ... бѫдѫ ѩда его вь пагѹбѫ ... да потрѣбітъ сѩ мѩ его СП 108.12 се бъ помагаетъ м. ꙇ гь ꙁастѫпьнкъ естъ дш мое СЕ 77b 10 мѫште бо васъ ꙁастѫпꙿнкꙑ.  молтвьнкꙑ. нꙿсоже сѫпротвна прходꙙшта кꙿ намъ не въꙁбомъ сꙙ С 68.11 савнъ л стъ же крьстꙗномъ ꙁастѫпꙿнкъ С 146.22—23 тае по девꙙтънадесꙙтьнѣмь лѣтѣ. акꙑ нѣкого съла  ꙁастѫпьнка. къ вꙑшънюѹмѹ цѣсарѹ ѹтелꙗ свого. прѣдьпосълавъ С 273.20—21 нераꙁѹмьн бѣахѫ о благодѣтел ждове.  тѹ аб ꙁабꙑваахѫ благодѣанꙗ ꙁастѫпꙿнка ба С 417.4 СП СЕ С Гр ἀντιλήμπτωρ βοηϑός προστάτης ὑπέρμαχος ὑπασπιστής ꙁастѫпьнікъ ꙁастѫпꙿнкъ Нвб застъпник ОА ВА Бот НГер ЕтМл МлБТР АР РБЕ БТР