Старобългарски речник
добрость
добрость
-
ж
Доброта, честност, почтеност, благочетивост
самъ бо їѡсфъ добростѭ своѭ въꙁдръжанмъ. въ отьѫ добрость бѣ облѣенъ
С
365.7, 9
нъ мѫжа вдѣвъше доброст го. поътъше ѹста своꙗ обꙙꙁаша
С
386.2
бѣ юда дрѹгꙑ ѹенкъ. рьвьнвꙑ наремъ ... отълѫ сего отъ ного. оного отъ доброст намѣн юда рьвнвъ
С
410.18
Изч
С
Гр
εὐλάβεια
ἀρετή
διάϑεσις
Нвб
доброст
остар
МлБТР