Старобългарски речник
гробъ 
гробъ -а м Гробница, гроб посълавъ цсрь вона. повелѣ прнест главѫ е(го) онъ же шедъ ѹсѣкнѫ  ...  слꙑшавъше ѹенц его. вьꙁѧсѧ трѹпъ его  положшѧ  въ гробѣ М Мк 6.29 З А горе вамъ ѣко ꙁждете гробꙑ прокⷬ҇ъ. отц же ваш ꙁбшѧ ѩ М Лк 11.47 З ꙇ полож е въ новѣмь своемь гробѣ. ꙇже сѣе въ камен. ꙇ въꙁваль камень вел на двьр гроба  отде М Мт 27.60 З, А. Срв.Мк 15.46 М, З, А;Лк 23.53 М З ꙇ вълѣꙁъшѧ въ гробъ вдѣшѧ юношѫ сѣдѧшть о деснѫѭ. одѣнъ въ одеждѫ бѣлѫ  ѹжасѫ сѧ М Мк 16.5 З А абе сърѣте  отъ гробъ къ. нестомъ дхмъ. ꙇже жлште мѣаше въ гробѣхъ М Мк 5.2, 3 З петръ же въставъ тее къ гро(у)бѹ. ꙇ прнкъ вдѣ рꙁꙑ еднꙑ лежѧштѧ М Лк 24.12 З А еда повѣстъ къто въ гробѣ мꙇлость твоѭ. ї рѣснотѫ твоѭ въ погꙑбѣл СП 87.12 въшедꙑ на носла. ꙇ дошедꙑ на гробъ. ꙇꙁ негоже въшелъ ес на нбса СЕ 39а 23  мрътвꙑѩ ꙁ гроба скот СЕ 53b 4 ꙇꙁмѣні же кръстъ гробъ. несъмрътьнаѣ вьсь. гробъ вьскрѣсьное село. гробъ. гробомъ раꙁдрѹшенье К 11b 39, 40 ꙇ прогънавꙑ ада. пеат лі сѧ ботъ. ꙁаꙁнаменаі гробъ. вонꙑ. поставі. остѫпі гробъ К 12а 19, 20 прдѣте ѹбо братрьѣ. відмъ болѣꙁні гробънꙑѩ. відімъ ѫтробѹ гробѹ. матерь бесьмрътью К 12а 26  бꙑстъ праведьнкѹ  ѹенкома го. гробъ пештера та С 217.3 мрътвꙑѧ въставтъ. гробꙑ отврьꙁетъ. адовꙑ клѹꙙ съкрѹштъ С 238.29—30 не тььѭ гробѹ прѣдат ѹбьнꙑѧ тѣло С 522.2 (г)роб. см (т)ѹдорьі. (р)абьі. бож()ꙙ П2 Образно. гробъ отвръстъ грътані хъ. ѩꙁъкꙑ свом льщаахѫ СП 5.10 М З А СК О СП СЕ К С П2 Гр τάφος ταφή μνημεῖον μνῆμα λάκκος μαρτύριον Нвб гроб ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА Срв Гробът МИ Гробето МИ ХХ,ЛИМР Гроба МИ Гробат МИ Гробън МИ ГХ,МИМ Гробо МИ ЙЗах,Кюст.кр Гробот МИ Мл,МНСрМ Гробището МИ БМС