Старобългарски речник
гнѣꙁдо 
гнѣꙁдо -а ср Гнездо лс ѣꙁвнꙑ. мѫтъ ꙇ птцѧ нбскꙑѩ гнѣꙁда. а снъ лвскꙑ не матъ къде главꙑ подъклонт М Мт 8.20 З, А. Срв.Лк 9.58 М З А їбо пьтіца обрѣте себѣ храмінѫ. ї грълца гнѣꙁдо себѣ їждеже положі пьтеньцѩ своѩ СП 83.4 а бꙑ бо мнѫлъ смокве мѣла бꙑ смокв ꙁмꙗ гнѣꙁдо сво бе съмрьт. нъ прде къ смокв  ѹсѹш ѭ С 350.4 Прен.Пиленца. коль кратꙑ въсхотѣхъ събърат ѧда твоѣ. ѣкоже кокошъ гнѣꙁдо свое подъ крлѣ М Лк 13.34 Изч М З А СП С Гр νοσσιά κατασκήνωσις καλιά Нвб гнездо̀ ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА гня̀здо ДА