Старобългарски речник

гвоꙁдьнъ

гвоꙁдьнъ -ꙑ прил Който се отнася до гвоздей аште не вждѫ на рѫкѹ его ѣꙁвꙑ гвоꙁденꙑѩ ... н вълож(ѫ) пръста моего въ ѣꙁвѫ гвоꙁденѫѭ М Йо 20.25 А О вдѣхомъ мѹ рѫцѣ маже съкрѹш сьмрьть. вь н҄еюже прѧ острость гвоꙁднѫѭ С 499.26 аште не вждѫ въ рѫкѹ го ꙁнамен гвоꙁднꙑхъ не мамъ вѣрьствоват С 500.24—25 въложѫ пръстъ сво въ гвоꙁднꙑѧ ꙗꙁвꙑ С 500.29 тꙑ не вѣрьнꙑѧ рѣ вьꙁꙿмъ рееш. аште не вждѫ вь рѫкѹ ꙁнаменьꙗ гвоꙁдвнааго не мѫ вѣрꙑ С 506.7 Изч М А О С Гр τῶν ἥλων гвоꙁдвнъ гвоꙁденъ Нвб гвозден МлБТР