Старобългарски речник
вѣдомъ
вѣдомъ
-ꙑ
прич
прил
1. Който може да бъде опознат; познаваем
тꙑ бъ мо гь. прѣдъ вѣкꙑ вькѹпь новъ. тꙑ небесьнꙑ ꙁемьнꙑ. тꙑ не вдмꙑ вдомъ. тꙑ не вѣдомꙑ вѣдомъ бꙑстъ мене дѣл҄ꙗ
С
504.30
2. Съзнателен
ꙇ отъдажд. ѣко благꙑ кⷠ҇люць. прѣгрѣшенѣ наша. вольнаа невольнаа. вѣдомаа ꙇ невѣдомаа
СЕ
66а 3
вѣдомо стъ
γνωστόν ἐστιν
Известно е
вѣдомо да бѫдетъ тебѣ. ꙗко богомъ твомъ не жърѫ
С
104.16
вѣдомо да бѫдетъ вамъ. ꙗко отъ дьн҄ешьнꙗаго дьне аште да сꙙ обрꙙштетъ кто отъ васъ ... то съмрьтънѫѭ каꙁнь прметъ
С
199.22
СЕ
С
Гр
ἐν εἴδει
[ὁ] ἐν γνώσει
Нвб
вѐдом
’знаен
познат’
книж
остар
ОА
Срв
неведом
ОА
ВА