Старобългарски речник
вьсевладꙑка
вьсевладꙑка
-ꙑ
м
Господстващият над всичко Господ Бог вседържител
да аꙁъ непосрамⷧенъ прѣдъ ома твома бѫдѫ. ꙇ да аꙁъ еще на семь свѣтѣ. мохъ грѣхъ покаѭ сѧ. ꙇ достоно покаане мѣт могѫ. ѣкоже твоѩ щедротꙑ сѫтъ. вꙿсевлко гі
СЕ
72b 4
Изч
СЕ
Нвб
Срв
владика
