Старобългарски речник
вътъще
вътъще
нареч
Напразно, безполезно
любꙙ же жꙁнь съпаде сꙙ. беꙁаконꙿновавъ вътъште
С
93.17
аште бо тъма(м ма)мъ правьдꙑ т памꙙтв смъ ꙁълѹ. вьсе то беꙁ ѹма вътъште. нсоже о тѣхъ на съпасен. словес плодъ сътворт можетъ
С
424.6
тѣмꙿже ловѣколюбвꙑ богъ. не хотꙙ сьмрьт грѣшънꙑмъ. нъ обраштеню жꙁн. не вьсѹе н вътъште толкааго страданьꙗ. многѹѹмѹ трѹдѹ продлъжт сꙙ попѹст
С
529.7
Изч
С
Гр
διακενῆς
μάτην
εἰς ἀνώνητον
вътъште
Нвб
Ø