Старобългарски речник
въсꙑлат
въсꙑлат
-въсꙑлаѭ
-въсꙑлаш
несв
Отправям към Бога [песен, молитва, благодарност]
ꙇ наѹ мѧ тебѣ хвалꙑ въсꙑлат. оцю снѹ стѹмѹ дхѹ
СЕ
37b 15—16
тꙑ бо ес бъ нашъ. прѣбꙑваетъ твое црство. ꙇ тебѣ славѫ въсꙑлаемъ. оцю снѹ стѹмѹ дхѹ. нꙑнѣ прсно вь вѣк
СЕ
102
а
З
м҃ сѫтъ съгласꙿно молтвѫ въсꙑлаѭште
С
95.14
благодарьствьнꙑѧ пѣсн въсꙑлааше богѹ
С
293.1
памꙙть дн того. вь н҄ьже въꙁдꙋшьнꙑхъ бѣдъ свобожден бꙑшꙙ. творꙙтъ. молтвънꙑѧ похвальнꙑѧ пѣсн владꙑцѣ хсѹ въсꙑлаѭште
С
531.10
СЕ
С
Гр
ἀναπέμπω
ὁμολογέω
Нвб
Вж. при
въсълат