Старобългарски речник
въдат сѧ
въдат сѧ
-въдамь сѧ
-въдас сѧ
св
1. Подчиня се, покоря се, предам се
поважденъ же бꙑвъ отъ отьца свого дꙗвола. пакостьнкъ. повелѣ въдат сꙙ мѹ сь н҄мъ бꙑт. л не покорвъше сꙙ осѫжденомъ бꙑт на сьмрьть
С
58.19
се старѣ васъ ѹктімонъ въдастъ сꙙ. жрътвѫ сътвор. ѹвѣштате сꙙ вꙑ
С
136.27
2. Отдам се, посветя се, предам се
богоносвꙑ сь отьць богѹ сꙙ на ѹꙙст въдавъ въꙁградвъ въ томъ градѣ црькъве прѣхвальнѣ богородц. прснодѣвѣ мар. отъвръже сꙙ потрѣбъ мръскꙑхъ
С
279.10
вьꙁвратвъ сꙙ вьспꙙть. ѹправьнъ бѫдетъ въ цѣсарьство бж. да тоѭ сьвѣстѭ. ꙁаповѣдемъ господьнꙗмъ самъ сꙙ въдавъ
С
547.1
Изч
С
Гр
πείϑομαι
ἀφιερόω ἐμαυτόν
Нвб
Вж. при
въдат