Старобългарски речник
вражь 
вражь прил Вражи, вражески, враждебен прѣдастъ въ плѣнъ крѣпость іхъ. і добротѫ іхъ въ рѫцѣ вражьі СП 77.61 ѣко бꙑстъ ѹпьванье мое. стлъпъ крѣпості отъ ліца вражьѣ СП 60.4 Дяволски, сатанински. дахъ вамъ власть. настѫпат на ꙁмьѩ. ꙇ скоръпѩ. ꙇ на всѫ слѫ вражьѭ З Лк 10.19А, СК.Срв. СЕ 51b 20 отъ страха вражіѣ іꙁъмі дшѫ моѭ СП 63.2 прогънавꙑ вꙿсѧ недѫгꙑ ... ꙇ вꙿсѭ дѣтѣль вражѭ СЕ 25b 24 раꙁдрѣш кꙑꙁн вражѩ СЕ 62b 25 обладань вражь ἐχϑρόκρατος Плен, робство, власт на дявола ꙁꙿбавьнꙗ просꙙште. прѣскръбьнааго того ѹмл҄енааго обладанꙗ вражꙗ.  мрьенꙗ прѣтьмнааго мрака С 461.18 З А СК СП СЕ С Гр τοῦ ἐχϑροῦ враж Нвб вражи остар поет ОА ВА МлБТР ЕтБАН БТР АР РБЕ вражий ВА Срв Вражи град МИ Вража глава МИ БС,ЕРГ Вражев ФИ СтИл,РЛФИ