Старобългарски речник
влат 
влат -влаѫ -влаш несв 1. Влача, тегля вдꙙште ...  ꙁвѣꙁдꙑ небеснꙑѧ подъ опашьѭ ꙁмноѭ. на ꙁемл҄ѫ вламꙑ С 134.27 не могѫштемъ же мъ го дръжат. колѣнома тъкаахѫ по ребромъ. а ꙁа рѫцѣ  ꙁа ноꙁѣ влааахѫ С 137.20 Образно. прѣбѫдѣте ѹбо нецѣсарѹм. работьнꙑ ꙗръмъ вѣьнꙑ влаꙙште С 435.27 2. Принудително, със сила водя някого някъде прде к н҄мъ пол҄емъ ... вьꙁскаті  влат крьстꙗнꙑ. на трѣбꙑ  на оскврьн҄ен С 125.13  повръꙁъше  ꙁа ноꙁѣ. влааахѫ  по гостньцѹ градънѹѹмѹ С 537.19 С Гр σύρω ἕλκω ὀκλάζω Нвб влача ОА ВА НТ Бот НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН АР РБЕ БТР ДА влачам ДА влачим ДА влеча ДА