Старобългарски речник
благодѣтел҄ь 
благодѣтел҄ь -ꙗ м Благодетел цре ѩꙁꙑкомъ. ѹстоѩтъ ꙇмъ. ꙇ обладаѭште м. благодѣтел҄е нарцаѭтъ сѧ З Лк 22.25 не вьꙁьр же на жідовскѫѭ ꙁълобѫ. ні ѣко благодѣтелѣ осѫждаѭште. ꙇꙁбавлѣѭтъ ѹбіцѫ К 10b 36 не бѫдѣмъ ѹбо не похвалꙙште такого благодѣтелꙗ С 494.14—15 не вѣдѫште бо то творꙙтъ. хѹлѫ творꙙтъ къ свомѹ господѹ  благодѣтелю С 148.3 З К С Калка от гр εὐεργέτης Превежда и гр. ὁ φιλάνϑρωπος [ вар. ὁ τῶν ἀγαϑῶν χορηγός] Нвб благодетел ОА ВА АК Бот МлБТР ЕтМл БТР АР РБЕ