Старобългарски речник
архепскѹпъ 
архепскѹпъ -а м В източноправославната църква — пръв епископ, управляващ църковна област, съставена от няколко епископства; архиепископ мⷺца дⷦ҇е ҃ѕ҃ стаго оца наⷲ҇го ѳеодора археппа црградѣ. ⷳ҇ септⷠ҇ѧ б҇ А 135b 13 мⷺца мⷬ҇а ҃б҃ стаго оца нⷲ҇а томъ арпⷫ҇а. црѣграⷣ҇. ⷳ҇ еваѣⷸ҇ в҇ септⷠ҇ѧ А 144а 29 мⷺца апрⷧ҇ е҃ стъⷯ мⷱкъ р҃ ҃. ꙇⷤе в персѣⷯ҇.  паⷮ҇ стⷢ҇а оца наⷲ҇ евтѵха архппа цргрⷣ҇а.  паⷮ ѹсьпенѣ прнⷣ҇аⷢ҇а оца наⷲ҇го. меѳодіа. архпа вꙑшнѧѩ моравъ. брⷮ҇а прⷣ҇го кѵрла флософа. евⷸ҇а ⷳ҇ б҃ септⷠ҇ѧ А 145b 20, 22 мⷺца юⷩ҇. ҃ж҃. стаⷢ оца наⷲ҇ кѵрла архппа александрьска. ⷳ҇ сѫⷠ҇ а҃ꙇ҃ ноⷡ҇ лѣⷮ҇ оⷮ лⷦ҇ѹ А 149b 21 а҇ї стрстъ стꙑхъ мнⷱ҇къ. дѡдѡра.  дѡдѹма.  стꙑѧ мѫⷱ҇нцѧ (...) дорꙑ. александрѧ.  стго (...) нашего петра архпскпа Е 29б 8 стааго епфаніѣ. архепіскѹпа кѵпрьскааго. о погребен тѣла гнѣ. і ба нашего іѵ ха К 12а 32 Срв.С 447.28 стааго васл҄ѣ арꙿхеппа к҄есарѧ кападок҄їскꙑѧ. похвала о м҃ мѫенцѣхъ С 81.30  тако на ѹтрꙗ вьсь градъ кѹпно съ архепскѹпомъ.  съ вьсѣмь клросомъ. съ хвалам  пѣсньм дѹховънꙑм. несошꙙ  проваждаѭште дож  до погребенꙗ С 208.20—21 въсхотѣ блаженꙑ сава поставт  въ санъ цръкъвънꙑ ...  помꙑ  въ свꙙтꙑ градꙿ. прведе къ блаженкѹ л архепскѹпѹ  добротꙑ того съповѣдавъ. молꙗаше поставт  попа.  архепскѹпъ о н҄емъ слꙑшавъ. де на свꙙто главьно мѣсто. хотꙙ свома рѫкама поставт  С 286.1—2, 3—4 їѡанна архепскѹпа костантнꙗ града ꙁлатоѹстааго слово. о смокв вь велкꙑ въ понедѣл҄ьнкъ С 343.1 црь обрадова сꙙ.  дастъ мъ еппа менемь каптона. давъ мѹ вонъ вѣрьнъ мѫжъ. сломъ пꙙть сьтъ. с н҄мже пршъдъ арꙿхеппъ въ херсоньскъ градъ С 539.29 А Е К С От гр ἀρχιεπίσκοπος [ вар. ἐπίσκοπος] Нвб архиепископ ОА ВА НГер МлБТР ЕтБАН РБЕ Срв арцибискуп ДА