Речник на Патриарх Евтимий
послѣдьнь  
послѣдьнь - прил (15) 1. Последен. ꙗко ѧдѡлюбва бѡ м͠т, любоѧⷣнѣ слаⷣцѣ прїмеш  послѣднї ꙗкоⷤ  пръвы даръ Петк 81r.8 въ немже на небеса въ въсклкновен  въ гласѣ трѫбнѣмь самь, богъ-слово, въꙁнесе сѧ, съ нмже ѡт небесъ пакы хощеть сънт въ послѣднї̆ д(ь)нь сѫдт жвымь  мрътвымь ЙП 192.22 аще л ѹбѡ съвѣтомь оть пръвыхь  въ срѣднхь  до послѣднхь, късненїю сѹщѹ мнѡгѹ, како творьць не въꙁбран I Никод 209.31 Същото значение и в I Никод 211.9 212.3 217.19 ЛЙЗ 292.1 СВВ 401 ЛОглаш 386.20. послѣдьнꙗꙗ/послѣдьнее дꙑшат Вж. Конст 424v.31 433v.34 438r.21. послѣдьн Като същ. м. ед. Този, който е последен. Аще послѣднмꙋ ѡткрыет се, рекь – да млът пръвы̆ Антим 241.6 2. Незначителен. да не кто долнѣ̆шї̆ аг͠гелꙿскы̆ нъ малѣ̆ш  послѣднѣ̆шї̆  непрестьнь бож(ь)ствнаго осїанїа непщѹет, сего рад богь древны̆ съкрьвенны̆ съвѣть послѣднꙗго на старѣ̆шнѣ ꙗв I Никод 212.1 3. Краен, в най-висша степен. Ѽ послⷣѣнꙗаоⷢ беꙁꙋмїа. аще нбⷭно бѣ тѣло х͠во, не хотѣше л͠ьскыⷨ҇ поⷣлежат страстеⷨ непрѣмѣнныⷨ ИМ 165v.8