Исторически речник
прснотекꙑ  
прснотекꙑ -ꙑ прил Който постоянно, вечно тече; непресъхващ прсно текѫщемъ стоьнкомь СЕ 1а 24 прснотекꙑ. ꙇ не стѣкаѩ. жвѧ. ꙇ свѣтелъ ꙇстоьнкъ СЕ 63а 16 рѣкꙑ же прісно текѫштꙙ сташꙙ помръꙁъшꙙ С 90.8—9 ꙗко стоьнкъ прсно текꙑ ꙁатвор сꙙ С 277.1 Прен.Непреходен, неизчерпаем, вечен. гі славꙑ прснотекѫщѧѩ ... послѹша насъ СЕ 63b 22 Изч СЕ С Гр ἀέναος ἀενάως βρύων ἀέναα ῥέων ἀεννάου ὠφελείας прісно текꙑ прсно текꙑ Нвб Срв присно