Исторически речник
конььнѣ  
конььнѣ нареч Найсетне, накрай, най–после, в заключение, напоследък коньнѣ же  на кръстъ прведошꙙ  С 481.1  не отъврат лца свого отъ стѹда пльваньꙗ.  конььнѣе ꙗко овꙙ на ꙁаколень прведенъ бꙑстъ С 481.5 да прдемъ вь самѫ главѫ вештї. конььнѣе же веденъ бꙑвааше на крьстъ С 481.27  много мꙑслвъше  прокаꙁьлѣвъше. конььнѣе днъ ѧшꙙ сьвѣтъ С 515.1 конььнѣ вьнде сотона въ отроковцѫ нѣкѫѭ С 525.17—18 Изч С Гр τέλος τελευταῖον коньнѣ конььнѣе Нвб Ø