Исторически речник
доброта  [+]
NfosNfgsNfdsNfasNfisNfls
добротадобротꙑ, добротѫдобротѣдобротѫ, добротѹдобротоѭ, добротоѫ, добротоѧ, добротоюдобротѣ
NfvsNfOpNfgpNfdpNfipNflp
добротодобротꙑдобротъ, добротьдобротамъ, добротамьдобротамдобротахъ, добротахь
NfOuNfGuNfDu
добротѣдобротѹдобротама
доброта -ꙑ ж 1. Доброта, добрина, благородство  въ свꙙтꙑ градꙿ прведе къ блаженкѹ л архепскѹпѹ  добротꙑ того съповѣдавъ. молꙗаше поставт  попа С 286.2  се дѫбъ вьптъ добротѣ стар сьвѣдѣтел҄ьствꙋѧ С 300.28 ловѣколюбьцъ бо стъ владꙑка.  добротꙑ го даръ бꙑваатъ С 380.29 пото мѣрш моѭ добротѫ. ѧже. тꙑ по скѫдѹ бꙑстъ С 394.12 Добродетел.  полагааше днѫ бꙑт отъ велкꙑхъ добротъ же не мꙑт сꙙ С 280.24 2. Хубост, красота, прелест  въсхощетъ црь добротѣ твоеі. ѣко тъ естъ гъ бъ твоі.  поклонші сѩ емѹ СП 44.12 їꙁбръра (!) въ насъ достоѣнье сбѣ (!) добротѫ ѣковлѭ ѭже въꙁлюб СП 46.5 ї прѣдастъ въ плѣнъ крѣпость хъ. і добротѫ іхъ въ рѫцѣ вражі СП 77.61 їӱлꙗн рее. моꙗ доброта  ѹкрашен  лѣпота хс стъ С 5.3 нꙑнꙗ сѹсана отудѣбена бꙑстъ. отъ беꙁаконънѹ старцѹ. нꙑнꙗ отъкрꙑваѭтъ младѫ  добрѫ. да насꙑтꙙтъ сꙙ добротꙑ ѧ С 135.5 кꙑ л недѫгъ о ꙁракѹ добротѫ прокѹдтъ С 399.17 мѫж же о добротѣ ꙁмурньстѣ хвалꙙште сꙙ ... послѹшате мене С 126.5 СП К С Гр ἀρετή ἀγαϑότης κάλλος καλλονή Нвб доброта ОА ВА АК Дюв НГер МлБТР БТР АР РБЕ ДА