Исторически речник
блаꙁньнь
блаꙁньнь
-ꙑ
прил
1. Съблазняващ, изкушаващ, въвеждащ в изкушения
не тако правьдꙿнъ владꙑка. не тако блаꙁньнъ хс. ꙗкоже тебѣ своѭ пльть ѹвѣрѹтъ
С
512.10
2.
Като същ.
блаꙁньно
ср
ед
τὸ βλάσφημον
Съблазън, изкушение, вероотстъпничество
а тꙑ кѫдѹ аре блаꙁньное навꙑ кѫдѹ ѹвѣдѣ же проповѣдаш
С
511.30
Изч
С
Гр
ἐπισφαλής
Нвб
блазнен
ОА
ВА
МлБТР
блазнений
НГер