Терминологичен Речник
сꙑнотвор҄ень  
сꙑнотвор҄ень -ꙗ ср мистер. Осиновяване на човека от Бога ( υἱοθεσία, ἡ ) : вѣра бо с͠нотворене вѣсть цѣ  тварьмъ сущемъ д͠хъмь  въ прьвое въꙁведеть блаженьство ЙЕ Бог 243b 4 – 7 Син. сꙑновл҄ень Сем. гн. крьщень, свѧтꙑ дѹхъ, съпасень, вѣра, богъ