Терминологичен Речник
помꙑслъ  
помꙑслъ -а м 1. мариол. Здрав разум ( λογισμός, ὁ ) . Логично е, щото тази (Дева Мария), която роди Бога, да е вечна девица: како ѹбо б͠а рожьшꙗ  отъ въслѣдьствованꙑуъ скѹсъ удо поꙁнавъш мѹжьскъ съньмъ прꙗ? ѿде! цѣла мудрьства помꙑслъ сть, сце раꙁѹмѣват, а не нъ  творт ЙЕ Бог 289b 12 – 290а 1 Син. мꙑсль, раꙁѹмъ Сем. гн. дѣваꙗ, марꙗ 2. мистер. Разум ( λογικόν, τό ) . Човекът се съединява с Бога преди всичко чрез разума си:  по бꙑтью бо  по жтью обьщьствѹють премлюще ѿ блаженьства. а славьнаꙗ  ѧкоже то пред г͠лахомъ, нъ  по помꙑслу,  с пае е прблжьна суть къ немѹ аще  всѣхъ превꙑшьнь беспрклада ЙЕ Бог 260а 10 – 260b 7 Син. мꙑсль, раꙁѹмъ Сем. гн. богъ, сѹсъ хрьстосъ 3. психол. Мисъл ( διάνοια, ἡ ) . С помощта на паметта разпознава тялото при неговото приближаване (τοῦ πλησιάζοντος σώματος): такожде же  въскранꙗѧ плът ѹеть съ памꙗтью же  съ помыслъмь ЙЕ Бог 192a 8 Сем. гн. мꙑсль, памѧть, прѩть, раꙁѹмъ, ѹмъ, ѹть