Терминологичен Речник
панар(е)тъ
панар(е)тъ
-а
м
библ.
Панарет
(
πανάρετος, ἡ
)
, букв. Съкровище на всички добродетели, обозначение на две некаконични книги от Стария завет – Премъдрост Соломонова и Премъдрост на Иисуса син Сирахов:
а панартъ се же есть премѹдрость соломонꙗ премѹдрость ͠ісва, юже отьць сраховъ сътвор ждовьскꙑ, елньскꙑ же съкаꙁа сего бънѹкъ ͠ісъ а сраховъ с͠нъ
ЙЕ Бог
312b 3 – 8
Сем. гн.
кън҄гꙑ,
пентатеѵхъ,
ветъхꙑ ꙁавѣтъ,
съпасень,
благоьсть,
вѣра